Ten grzeczny i oczywiście poprawny politycznie "humor" to dla dzieci, tak? Innego wytłumaczenia nie widzę, dno i dwa metry mułu, a kino zmierza jeszcze głębiej, i to w szybkim tempie. Upadek już wkrótce.
De Niro spoko, właściwie jak zawsze, i to jedyny powód, żeby to oglądać.

To na pewno nie jest komedia, bo nie było nic śmiesznego, poziom tych żartów to jakaś kpina i błazenada. Po drugie – dialogi? Kto to wymyślał i w jakiego odbiorcę celował? Moja wysoka ocena (4) – tylko i wyłącznie za próbę poruszenie trudnego tematu toksycznych rodziców (w tym wypadku po obu stronach takowi...

Jedyny powód do obejrzenia tego filmu to Robert De Niro. Naprawdę mimo swojego wieku aktor daje radę. Niestety z komedii ma w sobie bardzo mało. Owszem, było parę momentów śmiesznych, ale na moim seansie wybuchów śmiechu nie było. Bardziej pasowało by określenie obyczajowy. Proponuję obejrzenie tego filmu razem z tatą....

Nie jest to kino wybitne, ale nie miało takie być. Leci schematami i utartymi szlakami. Jednak ta prosta historia bawi i pozwala przyjemnie spędzić półtorej godziny. Do tego jak zwykle świetny De Niro. Fajne.

Poczucie humoru każdy ma inne. O ile na początku było drętwo, o tyle później się rozkręciło.

Film z gatunku "co ja pacze". Żenujący upadek wielkiego aktora i tylko szkoda zmarnowanego czasu na to barachło.

A tam pyk na pierwszej fotce Jan Paweł II, no pięknie. Nie wiem czy śmiać się czy płakać? Nie żeby zabolało ale jestem ciekaw po prostu czy to wynikło z ignorancji, niewiedzy, głupoty czy to miał być żart, szpilka jakaś? No właśnie, co to było i dlaczego, w jakim celu i po co?